top of page

De NBAMM is een activiteit van de  Nivon Bergsportgroep Amsterdam (NBA).

De NBA is in de jaren zeventig ontstaan uit een groep fanatieke bergwandelaars binnen het Nivon (Nederlandse Natuurvrienden) en is in de loop van de tijd uitgegroeid tot een groep mensen die zich bezig houdt met allerlei bergsport- en andere buiten activiteiten; van een-voudige voettochten tot extreme beklimmingen.

Voor sommigen is de NBAMM inmiddels een begrip, maar voor anderen is het volstrekt onduidelijk waar het nu voor staat en wat het inhoudt. Het staat voor de Nivon Bergsportgroep Amsterdam Mountain Marathon. Reden genoeg om het af te korten.

 

Een ‘echte’ Mountain Marathon staat voor oriënteren, hardlopen en bivakkeren in de bergen. Bij ons is het hardlopen wandelen geworden en de bergen heuvels. We lopen gemiddeld zo’n zeventien kilometer per dag. Het oriënteren houdt in dat je een kaart krijgt en coördinaten met aanwijzingen op een apart briefje. Je tekent de coördinaten in op de kaart en loopt ze vervolgens op de ‘snelste’ manier af. Een wedstrijdelement dus, maar je kan daar ook heel relaxt mee om gaan. De aanwijzingen helpen je om de plekken te vinden.

 

Is het zwaar? Hangt van de afstand, het terrein en de omstandigheden af. Is het leuk? Ja enorm! Het gaat ergens om. En bovendien een goede training om onder een zekere druk en bij vermoeidheid goed om te gaan met kaart en kompas.

​

NBAMM 

Januari 2016
Intro

Natuurlijk is het jammer dat we niet gaan stoempen in de Ardennen, maar we zijn wat blij dat de NBAMM doorgaat. En ja, de knipoog naar de ‘echte’ mountain marathon wordt alleen maar vetter. Waar we zitten? Op de Utrechtse Heuvelrug.

 

De voorbereiding kent zoals gebruikelijk het nodige vermaak.  De teams proberen elkaar bij voorbaat af te troeven, te intimideren en zo komen er heel wat dikke ikke’s voorbij. Ook de organisatie, Ronald Lankhof en Thilou Reens, dragen hun steentje bij. Zo ontvangen we een spooky filmpje waarin de cameraman op mysterieuze wijze verdwijnt.

 

Van dat filmpje maakt Kojak’s Sticky Lolly dankbaar gebruik, er is een kaartfragment te zien. Beeld stilzetten en de zichtbare contouren vergelijken met de kaarten van het kadaster. En zo kan het gebeuren dat de Lolly’s het gebied rond voormalig vliegveld Soesterberg voorverkennen. Want daar zou de route zomaar overheen kunnen gaan, schatten ze in. Van hun voorbereiding vind je hieronder een - ander - filmpje.

​

Vrijdagavond verzamelen bij de Scouting in Austerlitz, mooie plek (zien we de volgende morgen) en een fijn kampvuurtje. Ronald is jarig en daar drinken we er nog eentje op. Dat is zaterdagochtend wel even lastig. Maar het blijkt dat als de één de coordinaten mantraat en de ander de kaart onder het potlood heen en weer schuift, je toch al snel iets van een ingetekende route hebt.

 

Nieuw in de NBAMM zijn Hans en Stan Bovenschen, vader en zoon die onder de teamnaam ‘1972’ de strijd aangaan. En in team Eiger North Face loopt Sherin Grimbergen voor het eerst mee. Teammaatje Anouk van Houselt liep al eerder mee.

 

Zaterdag

In de route zit inderdaad Soesterberg en het kan zijn dat de Lolly’s hier toch een paar minuten mee gepakt hebben. Ze zijn in ieder geval als eerste binnen, op elf minuten gevolgd door W8ff. We overnachten erg luxe, bij de Scouting Soestdijk, nog nét niet in de tuin van het paleis. De Scouting zit goed verstopt, want alleen met hulp van iPhone technieken kan de pizzabezorger de locatie geduid worden.

Zondag

De volgende dag spant het erom, want elf minuten voorsprong is niet veel. Het vlakke terrein speelt op, er worden blaren gelopen.  De Lolly’s pakken een minder handig doorsteekje en lopen een paar minuten vertraging op. Maar W8ff doet het, de stal al ruikend,  ook niet helemaal goed. Hun teleurstelling is dan ook groot als ze bij de finish een stel blije eikels zien staan: Kojak’s Sticky Lolly.

 

Een eervolle vermelding is er voor team Eiger North Face. De eerste dag was het nog even wennen, maar op dag twee zat de spirit er volop in en pakte het team de derde tijd. Dat belooft wat.  Ook Peter Oussouren deed het goed, ondanks een blessure op dag twee behield hij voor het team de derde plaats overall.

 

Dank Thilou en Ronald. En Sybren Zeilstra en Karin Dehl voor de foto’s!

bottom of page