In de podcast Rock ’n Rafelranden met buurman Rick, heeft Chris de Kruijf het over Badfinger. Deze band haalt hij aan als voorbeeld van wat powerpop-muziek is. Herinneringen komen boven.
Het zal zo’n beetje 1973 geweest zijn, ik een jaar of veertien, net na de start van mijn nooit eindigende muzikale ontdekkingsreis. Cees Verrij houdt ook van muziek. Een bewijs daarvan is dat de hond van de familie Verrij vernoemd is naar Cuby & The Blizzards, Cuby dus. Of het Cees veel moeite heeft gekost om deze naam in Huize Verrij door te drukken, vertelt het verhaal niet. Maar stoer vond ik het wel. Een lichtere vorm van bewijs – maar eentje die ik nooit ben vergeten – was de muziek in de auto naar Zutphen. Geld van de meubel- en kledingzaak wegbrengen naar de NMB in de Buick van Pa Verrij. Warme zomermiddag, raampje open, zoevend over de weg in de zes cylinder automaat, Cees sturend met zijn rechterpink en meetappend met z’n linkervoet op Comin’ Home Baby van Casey & The Pressure Group. Maar het beste bewijs waren zijn elpee’s, waarvan ik er drie kreeg.
Drie! Dat was niet alleen genereus, maar toen ook zo’n beetje een verdubbeling van mijn album-collectie. En nu, vijftig jaar later, staan ze nog steeds in m’n geheugen gegrift. Both Sides van Alexis Korner, Legend van Legend (Red Boot album) en Straight Up van Badfinger. Leuk is dan om te vermelden dat de voorman van Legend, Mickey Jupp later opduikt bij Stiff Records en dat Dave Edmunds en Nick Lowe een rol spelen op Mickey’s album Juppanese wat op Stiff werd uitgebracht. Een powerpop-lijntje dus.
In Rock ’n Rafelranden kan je fragmenten horen van de Badfinger-nummers No Matter What You Are en Come And Get It. De laatste is gekozen om gezien het powerpop-thema een link met de Beatles te leggen. Zelf had ik voor het album Straight Up gekozen. De link met de Beatles is ook onmiskenbaar, muzikaal gezien, maar ook omdat George Harrison er op meespeelt. En er staan fantastische nummers op, zoals Day After Day, Baby Blue en Sweet Tuesday Morning. Niet op Straight Up staat de megahit Without You, bekend geworden in de uitvoering van Harry Nilsson. Dat nummer is geschreven door Pete Ham en Tom Evans, Badfinger dus.
Rock ’n Rafelranden (luister hier...) haalt niet bepaald de slechtste herinneringen naar boven. Ga zo door jongens!
