Begin jaren negentig bij Jan Tabak in Bussum.
Een bijeenkomst van AMEV waarbij pensioenspecialist Hans van Liefland voor de aanwezige adviseurs het Beatles-liedje When I’m Sixty-Four zong.
Niet Hans’ eigen idee, maar hij deed het met een kwetsbaarheid die er heel goed bij past: het is een lief liedje over samen oud worden.
Het eerste couplet gaat zo:
When I get older losing my hair Many years from now Will you still be sending me a Valentine Birthday greetings, bottle of wine If I'd been out till quarter to three Would you lock the door Will you still need me, will you still feed me When I'm sixty-four
Het couplet telt vier vragen en vandaag is het dan zover.
Een cadeau heb ik vanmorgen gehad: een fietshelm, een kale knar verdient meer bescherming moet ze gedacht hebben. Op dit moment ruik ik gebakken uien, dus dat komt goed. En als ik nu vannacht laat terugkom van dammen dan heb ik een derde antwoord.
Maar de vierde vraag is misschien wel het allerbelangrijkst. Zou ze me nog een beetje nodig hebben? Andersom wel en dat ga ik haar straks vertellen.
