Machteld houdt ons, werknemers van Groen De Witt, voor dat het belangrijk is dat je serieus genomen wordt. “En Lennard, word jij voldoende serieus genomen?” “Ja, dat is het nou net Machteld, ik word nóóit serieus genomen.” Lachen.
In het kader van verder professionaliseren leren we vanmiddag hoe we feedback, of liever feedforward goed kunnen inzetten. En hoe dat werkt bij veranderingen als niet iedereen daar op een goede manier in meegenomen wordt. Dan krijg je weerstand in oplopende gradatie, wat Machteld in een zogenaamde ‘sabotagelijn’ laat zien. Aan het begin van de lijn staat ‘grapjes’ en daarna volgt ‘sarcastische grapjes’.
Succesvolle organisaties ‘vissen’ sneller, halen de bezwaren van betrokkenen eerder naar boven, aldus Machteld. Die beeldspraak houdt ze nog even vol: succesvolle organisaties ‘laten het water eerder zakken’. Die begrijpen we, dat moet een stuk makkelijker vissen zijn. Maar Machteld begrijpt mijn vraag aan haar, of pulsevissen een goed alternatief is, niet.
Een uitleg van wat pulsevissen is volgt. Als het kwartje dan nog niet valt moet ik, snotskolders, zelfs áángeven dat het een grap is! Dat krijg je als je tóch serieus genomen wordt. Maar het meest wrang is dat Machteld mij niet aan haar haak geslagen heeft. Er loopt dus minimaal nog één saboteur bij Groen de Witt rond.
Lennard P. Bofmans