Frits Stoelwinder speelt vanavond tegen Jan van der Meulen. Jan speelt sinds kort bij de damclub uit Diemen, het is zijn tweede wedstrijd. Frits gooit er een fraaie introductie tegenaan. Hij vertelt over het strenge regime waaronder hij dammen heeft geleerd. Hij werkte toen al, bezocht na werktijd de avondschool en als hij thuiskwam zat vaders klaar met z´n dambord. ´Spelen Frits´! Na vijf potjes mocht hij dan naar bed. Verschrikkelijk.
Jan zit met z´n rug naar ons toe, we kunnen zijn reactie niet zien. Maar het is duidelijk wat Frits hier aan het doen is. Indruk maken. Wie onder dergelijke omstandigheden heeft leren dammen, dat nog steeds doet en dan zelfs bij twee damclubs is damhard en kan verschrikkelijk uithalen.
Leonardo heeft zo zijn bedenkingen en vindt dat hij de zaak een ietwat moet relativeren. ´Frits, de vorige keer vertelde je nog dat je hebt leren dammen in de jeugdgevangenis´! Jan moet lachen, maar dat vergaat hem al gauw als Frits een woeste combinatie brengt. Het levert Frits geen waarneembaar voordeel op, maar als je er in vijf zetten vijf geeft en in één slag vijf terughaalt dan laat je wel even zien wat je waard bent. Ook hier hebben de andere clubleden door wat er gebeurt. Als Jan even later even moet afwateren: ‘Frits, knap gedaan, het liep ‘m dun door de broek. Kijk maar, hij is nu naar het toilet’!
Zedenmeester Leonardo blijkt echter niet helemaal recht in zijn eigen leer. Met voor hem nog meer dan tien zetten te gaan in minder dan vijf minuten doet Jan Korff een remisevoorstel. ‘Remise’? ‘Nee, als je het niet erg vindt kijk ik nog even’. ‘Nog even kijken, man, kijk naar je klok! Die staat op vallen’! Waarop Leonardo rustig repliceert: ‘Ja, spannend hè!’
Frits wint z’n partij. Leonardo ook.