Onze Vetter heet Bert Hendrikse en hij heeft onze route bekeken en beoordeeld. Dat is wat een Vetter, veteraan, doet.
Hoewel hij ´close to hand´ is, is zijn antwoord in het Engels. Wel zo beleefd en transparant voor de rest van de organisatie. Bert geeft ons een hoop tips. En we krijgen een compliment voor onze route, de mix van beperking en uitdaging wordt benoemd. Dat vinden we leuk, want dat is precies de insteek van onze planning. Beperking, omdat we als nieuwkomers eerst maar eens moeten zien wat we allemaal tegenkomen. Uitdaging, omdat Willem op deze tocht ook een paar munro´s wil pakken.
Een munro is een berg hoger dan 3000 feet (914 meter). Er zijn er een kleine driehonderd en als je ze allemaal belopen hebt dan ben je een ‘compleater’. En je begrijpt het al, daar is het om te doen, dat betekent wat. Het is een wereld op zich en je moet je er in verdiepen om te snappen hoe het allemaal werkt. Dat merkten we met Pasen nog. Met trots melden we Willem dat we de Scafell Pike (960 meter) hebben gedaan. En dat Karin en ik daarmee in één klap ons aantal ‘bedwongen’ munro’s verdubbeld hebben. Want ons aantal munro’s staat sinds 2006 op één. Maar met kerende post leert Willem ons dat bergen in Engeland niet meetellen.
Dat lijkt vreemd, maar je begrijpt het als iemand tegen je zegt dat hij in één jaar twee Elfstedentochten heeft gereden. Eéntje in Noord-Holland en één in Friesland. Dat kan ook niet, we hebben maar één elfstedentocht. Munro’s zijn een puur Schotse aangelegenheid. Willem begrijpt dit allemaal. Hij wil ook ‘compleater’ worden en heeft daartoe een strak schema vastgesteld. Vlak voor z’n honderdste verjaardag heeft hij alle munro’s te pakken. Heerlijk.
Spelen de munro’s verder nog een rol in deze TGO? Dacht het wel. We zien routesheets van andere challengers waarop – bijvoorbeeld – keurig aangegeven staat ‘Carn Dearg (M)’, waarbij dan de M voor munro staat. Zelfs corbetts (bergen tussen de 2500 en 3000 feet) geven ze aan (C). Die gasten zijn dus al aan het verpiesen terwijl de tocht nog beginnen moet. Verpiesen kunnen wij ook. We sturen Vetter Bert nog even een aangepaste routesheet. Een sheet waarop we onze F’s hebben ingepland. De plekken waarop wij een Flapjack verorberen.
