Het is gewoon een goede gewoonte, sokken en onderbroeken vragen voor je verjaardag. Krijgen doe je ze meestal toch niet, je blijft bescheiden in je kadowens en je hebt toch de vraag beleefd beantwoord. Afgelopen zondag werkt dat toch even wat anders. Sokken én onderbroeken krijg ik. Met de kleurige onderbroek vol met Engelse drop prints erop weten de meisjes wel raad. Van ´ik ben gek op drop´ tot ´wat een klein dropje´, niets wordt me bespaard.
Maar goed, het is best wel een leukie en dinsdag trek ik ´m aan. De dag is gevuld met pensioen- presentaties bij Zandmijn Incorporated. Dat doen Bert Hansen – de gentleman-adviseur van Zandmijn – en ik samen. In zijn Mercedes rijden we naar de vierde presentatie, op locatie. Ter plekke krijgen we een uitgebreide veiligheids- en hygiënepresentatie, inclusief een schriftelijke test om te onderzoeken of we de presentatie wel tot ons hebben genomen.
Daarmee hebben we het nog niet gehad. De hygiëne voorschriften vertellen dat we ons in bedrijfskleding gaan hullen, ons zakelijke kloffie moet uit. Daar hadden we even niet op gerekend zo in onze kostuums. Een beetje ongemakkelijk voelt het wel. En daar staan we dan even later in onze sokken en onderbroeken. Bert heeft zwarte sokken aan en een zwarte slip. Niet bepaald een verheffend gezicht. Maar goed, dat zal hij van mij ook niet vinden besef ik. En ik besef nog iets: dat ik die droponderbroek aan heb! Als een gek kleed ik me om. Zou hij het gezien hebben?
De presentatie gaat goed en we gaan nu tegengesteld door de ontsmettingstraat. Ik heb me nog nooit zo snel omgekleed. We beginnen nu aan onze laatste presentatie, ook op locatie. Daar hoeven we alleen maar een witte overall aan, plus plastic om de schoenen en daarover overschoenen. We zweten als otters, dat wel, maar we hoeven niet meer uit de kleren.
We kijken terug op vijf geslaagde presentaties en we besluiten een andere keer een biertje te gaan drinken. Afkoelen, naar huis en douchen ligt meer in de beleving. Bert zet me af bij de auto en net als ik denk dat ik het voor vandaag gehad heb klinkt het: “Oh ja, doe je de groeten aan je collega’s bij Grunn de Witt, droppie van me”?