Tien jaar geleden zaten we aan de bar in ons nieuwe huis, met een best wel tevreden gevoel.
Het werd wat, de sfeer was al goed. Echt een plek om familie en vrienden te gaan ontvangen, met hen een hap te eten, een glaasje mee te drinken.
Dat – vonden we – kon het best tot uitdrukking worden gebracht door het huis een naam te geven.
Met onze tochten in Schotland in gedachten en een schilderij van een koeienkop aan de vers geschilderde muur, werd dat de ‘Cowshead Inn’.
Nu – tien jaar verder en vele koeienkoppen later – kunnen we stellen dat deze vlag de lading dekt.
Tot en met een mop muziek. We zijn trots dat Melle de Boer, Nathan Bell en Fernant Zeste hier gespeeld hebben. Maar goed, hoe moet dat nu als we een andere woning gaan betrekken? Kan je het naambord van je huis straffeloos van de muur knippen en op die van de nieuwe plakken?
Oom Henk heeft het destijds goed opgelost, zijn ‘Ut ’e Rige’ is een geweldige naam. Het stamt uit de tijd dat Foekje en hij vanuit Pingjum naar Schraard trokken. Het verwijst naar de omgeving waarin hij geworteld is. Maar Rige betekent ook rij, dus uit de rij stappen, iets anders gaan doen, anders dan anderen. Prachtig en daarmee paste het naambord op elk huis waarin hij na Pingjum ging wonen. Tot en met het huidige, wat dan voor het eerst in zijn wooncarrière ‘In ‘e Rige’ ligt. Niet erg, als iemand daar een opmerking over maakt, legt hij het rustig uit.
Karin’s wortels liggen grotendeels in de Bijlmermeer, waar we nu wonen. Maar echte wortels heb ik niet.
M’n vader, oom Jaap, gaf me al vroeg een stevige bos peentjes: “Als zo’n peentje de bos wil ontsnappen jongen, dan is het tijd om weer eens ergens anders te gaan kijken.”
Je begrijpt dat ‘Uut de Bijlmer’ op het nieuwe naambord ons niet volledig past. En met ‘De Wottels Bunt Zwat Op’ hebben we wel érg veel uit te leggen. We denken er nog even over na.
