Het dossier Wild Juice krijgt een vervolg. Nu spugen ze er bij Grunn de Witt niet in en bij de naam Wild Juice hebben collega’s beeld. Kokosmelk met rum, grapefruit met gin, dat soort beeld. Een beetje een domper als blijkt dat Wild van oorsprong een naar de oprichter genoemd Duits bedrijf is en het woord dus anders uitgesproken dient te worden. Nu is juice niet bepaald een Duits woord. Dus qua uitspraak maken we van het ‘wilde sap’ de overstap naar een slecht in het Duits nagesynchroniseerde cowboy-film. Ook daar hebben ze bij Grunn de Witt beeld bij en beter nog, ook geluid.
Misschien wel meer dan beeld nog, getuige de personeelsband The Key Players en het muziekfestival dat de directie voor haar personeel in de Oosterpoort organiseert. Als het te betalen zou zijn dan had Bruce Springsteen daar zeker gestaan. Nu leert De Volkskrant van vandaag dat Joosten Springsteen in 1652 in Amerika arriveerde en dat Bruce er een verre nazaat van is. Nooit geweten of bedacht dat Springsteen een onvervalste Nederlandse naam is. Die gaan we dan voortaan maar eens op z’n Nederlands uitspreken, kijken hoe zijn fans daarop reageren. Broes Springsteen dus.
Zijn we dan klaar met de namen? Nee. Er is de prima familiedag van Hait’s kant in Sloten. ’t Is altijd even lastig want niet iedereen is de Friese taal machtig. Dat is jammer, zo leren we van een Fries sprekend familielid. In het Fries kan je namelijk met weinig woorden uiterst subtiel dingen zeggen of accenten leggen. Hij zegt het niet, maar er is natuurlijk de impliciete vergelijking met de Nederlandse taal. Nu beheers ik die laatste wél redelijk, vandaar ook dat ik het wel aandurf de Sletsteak te bestellen. Ik voorzie gebakken uien en champignons met pikante doorkijkjes naar veel en sappig vlees. Lijkt me érg lekker allemaal. Maar ik word verbeterd: ‘Lennard, het is geen Sletstaek maar Sleatsteak, naar het stadje Sloten!’ Tja, dat krijg je als je in zo’n verfijnde taal leeft. De botte, directe en soms platte Hollandse humor ontgaat je dan volkomen.
Dus vraag ik me nu af of Friesetaal-puristen door de klank van de naam ‘Abe Feenstra’ ook een associatie hebben met Abe Lenstra. Ik wel en het is een prettige. Bovendien, de Abe Feenstra waar we het híer over hebben, is een zoon van mijn volle neef Lutsen en zijn vrouw Jelly. Vernoemd naar zijn grootvader, mijn oom. En het blijkt dat hij sinds kort ook bij Grunn de Witt werkt. What’s in a name? Nou, Abe zelf dus. Welkom bij Grunn de Witt, Abe Feenstra!