´De Boodschapper´woont in de vaas in de woonkamer. Kim, Laura en Floortje kijken als ze bij ons zijn altijd even of hij er is en of hij een boodschap voor ze heeft. Vaak is dat zo. En die heeft hij dan op een rolletje papier onder z´n arm. Het gaat over dingen die zó vanzelfsprekend zijn, dat niemand het er over heeft. De nichtjes begrijpen hem. Ze spreken nu al twee jaar elkaars taal.
De Boodschapper is een stokstaartje. Tot onze grote verbazing staat er in maart van dit jaar een artikel over hem in de Volkskrant. Hij heet Jamal en gaat op sabbatical naar Barcelona. Da´s mooi denkt Karin, daar kunnen we wat mee. Allereerst is er even rust. Want dat heeft de boodschapper wel nodig sinds zijn logeerpartij bij de nichtjes. Ze maken erg veel ruzie over bij wie hij nu op de kamer mag slapen. En ruzie vindt hij niet fijn.
Om nu eens goed uit te rusten gaat de Boodschapper op vakantie. De nichtjes missen ´m enorm, maar als het in Barcelona zo richting zomer erg warm wordt komt hij terug. En daar staat ie hoor, met z´n koffertje en een verse boodschap onder z´n arm. Net aangekomen en nog net niet in z´n vaas.
Vader Mike leest geen Volkskrant. Maar is wel bij dit gelukkige moment. Z´n dochters zijn heel erg blij en de Boodschapper wordt bijna doodgeknuffeld. Karin vertelt over de avonturen van de Boodschapper in Barcelona. Mike denkt er zo het zijne van. Maar als het ondersteunende – uit de krant geknipte – bewijs geleverd wordt, fronst hij z´n wenkbrauwen. Dan wordt de Volkskrant met het artikel over de thuiskomst van de Boodschapper opengeslagen. De nichtjes vinden het volstrekt logisch maar Mike´s ogen rollen van verbazing bijna uit de kassen. Hoe kan dit nu weer?
We houden ernstig rekening met de volgende boodschap. Dat zou er zomaar één voor Mike kunnen zijn.
